| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
Samotnie, lub parami
Ci, którzy naprawdę Cię kochają
Chodzą w tą i z powrotem za Murem
Ramię w ramię
Zbierają się w grupy
Krwawiące serca i artyści
Stawiają opór
Kiedy cali Ci się oddają
Zataczają się i upadają, gdyż nie jest takie proste
Walić sercem w ten pieprzony Mur.
Na stole wczorajsza kawa. A wokoło masa porozrzucanych rupieci.
I ta myśl – że rzeczywistości brakuje jakiegoś spoiwa co czyni ją tak niestabilną, iż ma się wrażenie, że zaraz posypie się jak potłuczona szyba, odsłaniając jakiś bezkresny wszechświat nicości.
Czarne ptaki...
chowam w rękawach bluzki
i w kapturze płaszcza.
Karmię je wspomnieniami...
Chcę stworzyć bajkę. Taką nocną, taką o jakiej nie śniło się jeszcze nikomu.
Taką o której myśleć bym mogła cichymi zimowymi wieczorami, taką o której nie mogłabym opowiadać moim dzieciom.
"Wiesz, córuniu, mamusia jest.."
hmm.. kim właściwie?
Tak nagle czas się zatrzymuje i zmusza do zastanowienia.
Przypomina sytuacje, które jeszcze niedawno nie mogłyby mieć miejsca. Teraz są niemiłymi wspomnieniami - doświadczeniami...Co się stało?
Tak nagle wszystko zmienia wartość...
Jakby ktoś ci wyrwał kawałek zdrowego ciała i wsadził gnijace mięso. Robaczywe sytuacje zżerają cię od środka.
Nawet całkiem powoli...
Labirynt życia prowadzi mnie... do nikąd? Setki ścieżek dokoła, a ja idę tą jedną... po lewej stronie marzenia i serce, po drugiej stronie rozum i rzeczywistość... Los ciągle rzuca nowe wyzwania, wciąż lecą kłody pod nogi... a ja - niczym kukiełka ciągana za sznurki - przeskakuję je jedna za drugą... Ile jeszcze wytrzymam nim ostatecznie zerwą się linki?