Bez tytułu

"Ja sam miałem udział w cierpieniu i doświadczyłem słobości fizycznej, która pochodzi z niemocy i choroby. Otóż dlatego właśnie, że doświadczyłem cierpienia, mogę mówic z jeszcze większym przekonaniem to, co św. Paweł powiada w drugim czytaniu: <>. [...] Nie ma żadnej mocy ani siły, która może powstrzymac miłośc Boga wobec nas.

Śmierc jest doprawdy wielką tajemnicą. Wydarzeniem, które należy otoczyc miłością i szacunkiem. Od samych narodzin zbliżamy się ku śmierci, ale w wieku podeszłym jesteśmy z roku na rok coraz barziej świadomi jej bliskości - jeżeli tylko siłą nie usuwamy od siebie takich myśli i uczuc. Stwórca tak sprawił, że starośc niemal w naturalny sposób oswaja człowieka ze śmiercią. [...] Wielka szkoła życia i umierania przyprowadzi nas także do czyjegoś grobu, każe nam stac przy niejednym łożu śmiertelnym, zanim my sami będziemy tymi, wokół których - dałby Bóg - inni zgromadzą się, żeby się modlic. Staje więc w duchu - pamięcią i sercem - przy grobach moich Rodziców, rodzieństwa, krewnych, przyjaciół, znajomych, rodaków. Zstępuje - jak przez wiele lat to czyniłem w katedrze wawelskiej - do podziemi, które kryją prochy królów narodu, jego wodzów, wieszczów. Nawiedzam - jak również czyniłem pzez lata - wielki cmentarz oświęcimski: mogiłę czerech milionów ofiar nieludzkiego okrucieństwa. I w duchu ogarniam wszystkie na mojej ziemi ojczystej cmentarze, pobojowiska, pola śmierci i mogił, które kryją prochy poległych za Ojczyznę lub pomordowanych za słuszną sprawę, wszystkich zmarłych. Błagam dla nich o wieczny odpoczynek, a zarazem [...] o Życie: o pełne prawdy Życie dla żyjących.

Chrystus [...] dokonał zasadniczego przwrotu w rozumieniu życia. Ukazał, że życie jest przejściem, nie tylko przez granicę śmierci, ale i do nowego życia. Bez zawierzenia Bogu śmierc odarta jest ze wszelkiej pociechy. Gdyż zgodnie z Jego wolą sens śmierci polega na tym, abyśmy przynajmniej w tej ważnej chwili naszego życia całkowicie zawierzyli Jego miłości, bez jakichkolwiek innych gwarancji poza właśnie tą jedną - Jego miłością. Jakże inaczej moglibyśmy okazac Mu naszą niezachwianą wiarę, nadzieję, miłośc!

[...] Śmierc sama jest pocieszeniem! [...] "

                                                         [Jan Paweł II]